Mijn eerste week in Ericeira

Ik pakte mijn spullen en sloot de deur in alles haast achter mij. Want ja, mijn appartement in Nederland opruimen kostte mij toch meer tijd dan ik dacht. Lees: de koelkast en vriezer schoonmaken. Dat moest nou eenmaal last-minute.

Ik snelde mij met mijn auto naar mijn moeders huis en zette snel daar alle planten op de vensterbank. Ook stond daar Sophie op mij te wachten. Zij was zo lief om mij in haar oranje Fiat naar Zaventem te brengen. We reden uit Hulst weg en na een uurtje parkeerden we de auto bij het vliegveld. Ik voelde langzaam meer spanning in mijn lichaam ontstaan, checkte mijn koffer in en wandelde naar een restaurantje om wat te drinken. Daar hadden we het nog even over vroeger, zoals dat gaat en wat ik zou gaan missen komende twee maanden.

Er ontstond weer spanning, want het was tijd om door de security poortjes te gaan. Een licht gevoel van opwinding en verdriet schoot door mijn lichaam. Nog een dikke knuffel en een paar tranen later zwaaide ik naar Sophie vanaf de poortjes. Nu was het écht van start.

Terwijl ik aan het wachten was bij de gate voelde ik een gevoel van opluchting, dat ik dit deel voor nu even achter mij kon laten. Iedereen gedag gezegd en twee maanden focussen op mezelf en voelen of ik hier mijn nieuwe thuisbasis wil maken. Al snel kon ik boarden en voor ik het wist bevond ik mij in de lucht.

Het vliegtuig landde dertig minuten eerder dan gepland. Toch altijd fijn. De landing daarentegen wat minder. Misschien wel een van de ergste die ik ooit heb gehad. Het vliegtuig vloog

écht heen en weer. Gelukkig landden we veilig en voor ik het wist stond ik op mijn uber te wachten die mij in 40 minuten naar Ericeira bracht.

Ik werd goed ontvangen door mijn nieuwe huisgenoten en at mijn eerste maaltijd met zeezicht. Het appartement bevind zich recht voor de zee. Hier kan ik wel aan wennen!

Dinsdag werd ik wakker en maakte ik een lekker ontbijt voor mezelf. Daarna wandelde ik naar mijn favoriete koffietentje aan zee, Balagan. Ik begon in het boek 'weg ermee' en voelde hoe ik langzaam tot rust kwam na een toch wel drukke en hectische week in Nederland. Voor de lunch maakte ik thuis een Quinoa salade en daarna las ik verder aan de zee. Ook in de avond keek ik naar de zonsondergang op deze prachtige plek. Mijn gevoel was, yes i'm home!

Woensdag herhaalde dezelfde routine zich en ik voelde met de dag hoe ik meer tot rust kwam. 's avonds ging ik mee naar een cafeetje waar live muziek was en ontmoette ik allerlei toffe mensen. Ik werd meteen uitgenodigd om naar een BBQ te komen op vrijdag van een Braziliaanse familie.

Donderdag zag ik Lara weer, wij hebben elkaar in Ericeira ontmoet ongeveer twee jaar geleden. Zij woont hier sinds november en twee jaar geleden fantaseerden we beide hoe het zou zijn als we hier tegelijk zouden wonen. Ik geloof ook echt dat het universum ons toen samen heeft gebracht.

Het leuke aan Ericeira is dat er bijna elke avond, in de zomerperiode dan, live muziek is ergens of open mic. Dus donderdag zat ik onder het genot van een wijntje bij een open mic avond. Deze keer durfde ik nog niet te zingen, maar wie weet de volgende keer!

Vrijdag bracht ik grotendeels op het strand door en daarna op naar de BBQ. En op de een of andere manier eindig ik altijd met mensen die muziek maken. Ik vraag mij soms af of het universum mij in dit soort situaties brengt, omdat ik ook meer met muziek mag doen. Als je mij wat langer volgt weet je misschien ook wel dat ik gitaar wil leren spelen, zodat ik mijn eigen Kirtan kan hosten. Ik heb "toevallig" ook een gitaarleraar gevonden. So let's go! Na de BBQ begaven we ons in de stad en daar ontmoette ik nog meer fijne mensen die hier permanent wonen.

Zaterdag wandelde ik een stuk verder naar een strand buiten de stad. Voor de mensen die uit Hulst komen, Ericeira is net Hulst op zaterdag en zondag. Vol met dagjesmensen. Het strand is hier dan ontzettend vol en ik had zin in meer rust, dus wandelde een half uurtje naar Foz do Lizandro. Nog even een dip in het water en daarna wandelde ik weer terug. ' s avonds keek ik weer op het strand naar de zonsondergang met cacao.

En nu is het alweer zondag en ben ik hier een week. Time flies! De eerste week is ontzettend goed bevallen, er zijn al plannen om een vrouwencirkel en cacao ceremonie hier te geven, ik heb al nieuwe fijne mensen ontmoet én oude bekenden gezien.

Mijn lessen deze week:

• Volg altijd je hart!

• Als je voelt dat je ergens anders beter op je plek bent, dan is dat waarschijnlijk ook zo.

• Dat er genoeg mensen zijn die hetzelfde in het leven staan.

• Als je je minder goed voelt helpt journalen en wandelen altijd!